aydolunaydaysa

I kacış

Dedi ki bana:

„Kanatlarını ac

Ve uc.”

Kanatlarımla birlikte o kadar güçlüydüm ki.

Sonsuzlukla kardeş sandıgım yüreğimi

kandırırmısım meger.

Cünkü bu kanatlar naylon imiş .

Düşüyorum..

Üşüyorum..

Yinede ..

havadan daha hafif olma düşüncesi

aldı beni benden.

Gökyüzünün renkleri

dört bir yanımı sarmış.

Nefes bile almadan bırakıyorum kendimi

bu aksaksız, sonsuzluga.

Dünya burdan ne kadar da güzel..

Zamanın susmaya yüzü yok

Kendim icin yaptıklarım karşısında.

Ve

kuş bakışı bakıyorum hayata.

Ve

kontrolu asıl sahibine,

yer cekimine teslim ediyorum.

Serbest düşüşte bulunmaktayım.

Hicbirşeyi düşün(e)meme anı.

Bir kac saniyeligine

ölümsüzlük duygusu.

Dört bir yanım hürriyet.

Gercekle yüzleşmek

bu olsa gerek.

Fakat bazen cok zor.

Cünkü düşmek

gercek sayılamıycak kadar sembolik.

Bu durumdayken ben

rüya icinde rüya görüyor,

yaşıyor,

ve bunu istiyorum.

Artık

bir düş görümü kadar uzak eller

dokunuyor hasretime.

Ve artık

sahte sabahlar oluşturuyorum

kendime.

Üşüyorum

Düşüyorum..

II uykubozan

Icimde büyüyor o tutku

Başıboş ve sahipsiz.

„Her kadının biraz cıgırası gelir ya bazen ..

kendini ve otları sökmeye vurarak ellerini."

Cennetin on birinci katında

bulutlarla beraberim.

Sonsuz bir yastıga gömmüşüm başımı.

Ne fayda..

Cagırsam sanki gönderirmi seni bana

uykubozan gercegim.?

“Her kadının biraz cingene olası gelir ya bazen

Göce göce toslamak istiyorum topraga”

Düşüyorum.

Üşüyorum.

III nefesini tut

Hiç birşey göründüğü gibi değildir.

Ve bazen nefes alıp vermek bile deliliktir.

"Kıs omuzlarını, küçült kendini.

Hiç birşey isteme, hicbirşey bekleme."

Nefesini tut sadece

ve

tırnaklarınla kazı

üzerinde yattıgın toprağı.

`Ateş` de, `su`de, `hava`de ...

ve şimdi sabırsızlıkla topraği bekle ..

gelecek sesleri ...

nefesini tut …

ve yaşa.

yaşıyorum

üşüyorum.

IV Silentium

Gürültünün cok ceşidi var

Ama sessizligin sadece bir hali.

Ben

Burda

Böylece

Sessizlik ..

Bagır cagır sessizlik.

Oda sessiz…

‘O da sessiz’ diyor içimden biri

‘O da sensiz

ve en az senin kadar

kimsesiz`.

Aydolunaydaysa,

.. ahh yüregim..

düşüyor karanlığım sere serpe

yalnızlığıma..

Tüm gece sövmek istiyorum

tutunduğum dallara

ya da

ruhum aydolunaydaysa

uyanıyorum

yalnız bir hayata

..yürek sancim..

derin bir uykunun

gece karanlıgında.