Belki ..
Belki gözlerimi acarsam daha az aglarim.
Bu bir aci degil. Sadece akustik bir öfke.
Cok öfkeliyim sana..
öfkemin armonisi bir orkestra esliginde kendini bulur
ancak..
icimde duydugum bu yogun his sana dokunmama izin vermiyor.
Bu duygunun kaynagi ne?
Öfke temelinde bir aci gerektirmezmi?
Böylesine büyük bir öfke ise büyük bir aci barindirir bünyesinde.
Herzamanki gibi aceleci davranip ücüncü satirda yazdigimi geri aliyorum simdi.
Bu bir aci.
Aci nin en aci yüzü.
Anlamsiz mi geliyor sana bu, sevgili okuyanim ? beni tanimiyorsun.
Daha nice anlamsizliklarim var dillenmemis icimde
Belki gözlerimi acarsam daha az aglarim.
Bu bir aci degil. Sadece akustik bir öfke.
Cok öfkeliyim sana..
öfkemin armonisi bir orkestra esliginde kendini bulur
ancak..
icimde duydugum bu yogun his sana dokunmama izin vermiyor.
Bu duygunun kaynagi ne?
Öfke temelinde bir aci gerektirmezmi?
Böylesine büyük bir öfke ise büyük bir aci barindirir bünyesinde.
Herzamanki gibi aceleci davranip ücüncü satirda yazdigimi geri aliyorum simdi.
Bu bir aci.
Aci nin en aci yüzü.
Anlamsiz mi geliyor sana bu, sevgili okuyanim ? beni tanimiyorsun.
Daha nice anlamsizliklarim var dillenmemis icimde
Belki ..
Belki en belirgin anlamsizligim ama cocukken bir prenses olmak istememdi,
ve bir de belki ..
..saclarima taktigim o cicekler ..
ve ucan kelebekler ..
„7 gün yasama hakkin olsaydi kimi öldürürdün ?„ diye sormak isterdim onlara simdi.
Erken kalktigim bahar günlerinde yesil bir dünya idi belki de..
Oofff hayat! Benden gizledigin ellerini hangi cebinde sakliyorsun.
Sen hayat! Karmasik bir labirentmissin, yollarinda kayboldugum.
ucmayi .. düsmeyi ögrettin bana.
Dünyadan uctukca kendimden düstüm.
Kirmizi bir dönencenin icine düstüm hemde..
hayat gri ama
..öfkem kan kirmizi
.. üzüm bordo
.. kör kara
Yaniyor zaman.
Saatler gibi, hayatta hep basa sariyor kendini.
„yar, diyecek gözümün nuru
Iste, yagdirayim yagmuru
Mertce seviyor, asik sana
Arasan bulunmaz kusuru“
Böyle sade dörtlüklerin icinde suursuzca kaybolmayi hep istemisimdir.
Ama yerine ..
seni doldurdum gözalti torbalarima.
Fakat asla agliyamadim sana.
Bir ben mi varim ki BENIM icimde? Hayir.
Sorumlulugunu aldigim bir cocuk bilincimde,
Bilmekle kabullenmek arasinda gidip geliyorum.
Bir cocuk,
„Kalbinin kirikliklarini kendine sakla“ der
„burda benim kirikliklarim gecer!“.
Kirik cocuk, ucurum dibinde bulduk birbirimizi.
Daha ne kadar aci cekebiliriz?
Korkmuyuorum hic!
Dünyayi kutuplardan bastiran bizim ayaklarimizmis sadece
..gerisi hikaye!
Ama iste..
Belki en belirgin anlamsizligim ama cocukken bir prenses olmak istememdi,
ve bir de belki ..
..saclarima taktigim o cicekler ..
ve ucan kelebekler ..
„7 gün yasama hakkin olsaydi kimi öldürürdün ?„ diye sormak isterdim onlara simdi.
Erken kalktigim bahar günlerinde yesil bir dünya idi belki de..
Oofff hayat! Benden gizledigin ellerini hangi cebinde sakliyorsun.
Sen hayat! Karmasik bir labirentmissin, yollarinda kayboldugum.
ucmayi .. düsmeyi ögrettin bana.
Dünyadan uctukca kendimden düstüm.
Kirmizi bir dönencenin icine düstüm hemde..
hayat gri ama
..öfkem kan kirmizi
.. üzüm bordo
.. kör kara
Yaniyor zaman.
Saatler gibi, hayatta hep basa sariyor kendini.
„yar, diyecek gözümün nuru
Iste, yagdirayim yagmuru
Mertce seviyor, asik sana
Arasan bulunmaz kusuru“
Böyle sade dörtlüklerin icinde suursuzca kaybolmayi hep istemisimdir.
Ama yerine ..
seni doldurdum gözalti torbalarima.
Fakat asla agliyamadim sana.
Bir ben mi varim ki BENIM icimde? Hayir.
Sorumlulugunu aldigim bir cocuk bilincimde,
Bilmekle kabullenmek arasinda gidip geliyorum.
Bir cocuk,
„Kalbinin kirikliklarini kendine sakla“ der
„burda benim kirikliklarim gecer!“.
Kirik cocuk, ucurum dibinde bulduk birbirimizi.
Daha ne kadar aci cekebiliriz?
Korkmuyuorum hic!
Dünyayi kutuplardan bastiran bizim ayaklarimizmis sadece
..gerisi hikaye!
Ama iste..
Uyudum, büyüdüm.
Bugün mutsuzum.
Ögrendim ki mutluluk,
mutlu gecirdigim kisa anlarin toplamiymis sadece.
Hüzün ise ..
kalbine batan hayal kirikliklarinin verdigi acilarmis.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen